twee weken verder
Blijf op de hoogte en volg Ingrid
25 Februari 2017 | Nepal, LamaBagar
Inmiddels ben ik al weer bijna twee weken thuis na mijn verblijf in Nepal.
Goed om weer terug te zijn maar Nepal en the childrenshome zitten wel in mijn hoofd hoor.
Gisteren heb ik een lang gesprek gehad met Kevin van Travel Active, de organisatie van waaruit ik naar Nepal ben gegaan.
Zij hebben mijn reisverslagen ook gevolgd en begrepen dat ik nog veel vragen heb.
Het was een prettig en verhelderend gesprek.
Kevin vertelde dat hij in eerste instantie heel veel moeite heeft gehad met alle kritiek die er de laatste maanden is geweest op Rajesh van vrijwilligers die naar Nepal zijn geweest, soms zelfs erg ongenuanceerd en grof.
Hij werkt namelijk al zo`n 15 jaar voor Travel Active en al die tijd werkt hij al samen met Rajesh die hij beschouwt als een goede vriend en hij kon moeilijk geloven dat al die kritiek van de laatste maanden op waarheid berustte.
Gelukkig vond hij dat ik in mijn reisverslagen de kritiek op een volwassen manier heb overgebracht zonder grof te worden.
De dame uit Sri Lanka (Diane) van the greenlion die ik de laatste dag in the greenhouse heb ontmoet had mij beloofd om contact op te nemen met TA omdat ook zij hun bedenkingen hebben over het handelen van Rajesh en zij heeft ook inderdaad direct contact opgenomen met TA.
Kevin vertelde dat hij nu ook overtuigd is dat er iets niet goed gaat in Kathmandu.
Hij heeft mij uitgelegd dat Rajesh ongeveer 14 jaar geleden met zijn vrouw zelf een vrijwilligersproject is gestart in Nepal.
Alle vrijwilligers verbleven al die jaren bij hen en hun gezin in the whitehouse en alles, van koken tot ophalen van het vliegveld en de educatiedagen, werd door Rajesh en zijn vrouw zelf gedaan. Kevin omschrijft Rajesh als een perfectionist die echt alles zelf wilde doen.
Omdat de druk op de ouder wordende kinderen van Rajesh soms te groot was door alle vrijwilligers die altijd in hun huis waren en vooral zijn dochter hier last van had is hij 2½ jaar geleden een samenwerkingsverband aangegaan met the green lion en is later ook the greenhouse er bij gehuurd.
Het treft Kevin vooral dat er zoveel nare opmerkingen zijn over Rajesh en zijn grote witte huis en alle vrijwilligers opgepropt in the greenhouse.
Dit is nu inderdaad zo, maar al die jaren ervoor heeft het gezin hun huis dus gedeeld met alle vrijwilligers.
Kevin heeft mij gevraagd of ik misschien wat tips heb over hoe dit grote verschil misschien iets te verkleinen, het is natuurlijk lastig; je kan Rajesh en zijn gezin niet verplichten in een hutje te gaan wonen omdat hun huis nu zo groot en leeg afsteekt tegen the greenhouse met tientallen vrijwilligers. We zijn tot een paar suggesties gekomen:
1) er is maar één warme douche met boiler in een hokje in de tuin van the greenhouse. Misschien is het een idee om de drie badkamertjes die er wel zijn wat op te knappen en ook van een boiler te voorzien.
2) kan Rajan die nu in de schuur in de tuin woont van the whitehouse en daar wat schoonmaakt misschien wat taken krijgen in het programma van de vrijwilligers? Hij is nu 18 jaar en zo leergierig en vrolijk, daar kan veel meer worden uitgehaald dan wat nu gebeurt. Een les verzorgen bijvoorbeeld of gids zijn.
3) kan het driejarige dochtertje van kokkin Meena naar een betere school worden gestuurd zoals haar moeder erg graag zou willen. Zij heeft hier nu geen geld voor en haar salaris is niet toereikend. Het staat vast beter voor een vrijwilligersorganisatie dat ze ook goed voor hun eigen medewerkers zorgen.
4) een aantal van ons hebben gezien dat medewerkster Sapana ongenadig door Rajesh werd terechtgewezen waar iedereen bij was.... en zelfs met ontslag gedreigd.
Je moet namelijk voor 22.00 uur binnen zijn, zo niet moet je zelf een andere slaapplaats zoeken. Het hek is vanaf die tijd namelijk op slot.
Sapana had toch een keer `s avonds laat het hek opengedaan voor een groepje vrijwilligers wat veel te laat was.
Het zijn maar een paar punten maar Kevin hoopt zo dat het slechte beeld wat men nu heeft van "boeman Rajesh" wordt verbeterd en dat het grote verschil tussen the greenhouse en the whitehouse wordt verminderd.
Diane van the greenlion en Kevin zijn van mening dat het Rajesh allemaal boven het hoofd is gegroeid en dat hij waarschijnlijk diep in zijn hart spijt heeft van de beslissing met the greenlion te gaan fuseren en dat hij daardoor nu toch helaas vreemde en foute beslissingen heeft gemaakt.
Hij wordt vanaf nu goed in de gaten gehouden en krijgt trainingen die het voor hem hopelijk makkelijker maken om nu op veel grotere schaal te moeten werken en personeel te moeten aansturen.
Ze hebben besloten dat ze hem nu beter hulp kunnen aanbieden dan straffen, tenslotte heeft hij al die jaren alleen op kundige wijze zijn eigen (kleinere) organisatie gerund.
Mijn volgende punt was het stopzetten van het kindertehuis als project.
Dit komt dus niet bij Rajesh vandaan maar bij the greenlion.....
Zoals ik al had geschreven in mijn reisverslagen zijn er veel kindertehuizen in Nepal en zijn de meeste kinderen helemaal geen wees maar achtergelaten op de straat of in het ziekenhuis.
The greenlion is van mening dat het aantal kindertehuizen moet worden verminderd en dat het probleem in Nepal moet worden opgelost: de rijkere Nepalezen moeten hulp gaan bieden en er moeten Nepalese pleeggezinnen komen. Ook willen ze dat er meer gezinsherenigingen komen.
Tot zover kan ik het alleen maar met ze eens zijn natuurlijk.
The greenlion ziet nu als oplossing om dit te realiseren dat er geen vrijwilligers meer naar kindertehuizen moeten gaan.
In mijn ogen een trieste beslissing die het probleem helemaal niet op gaat lossen.
Het echte probleem zit hem in de cultuur en het kastesysteem wat nog steeds in Nepal bestaat: een rijke Nepalees uit een hogere kaste geeft namelijk helemaal niets om de problemen van de arme landgenoten uit een lage kaste.
Ik heb dit zelf gemerkt tijdens mijn verblijf. Saru (hoofd van the childrenshome) is op haar eigen manier al bezig om hier iets aan te doen: ze nodigt kinderen van "rijke" scholen uit met hun onderwijzers om het kindertehuis te komen bezoeken.
Ze hoopt dat deze kinderen hier thuis iets over vertellen aan hun ouders en dat er misschien nog wel een bezoek volgt en dat er op deze manier een balletje gaat rollen.
Ik heb Kevin verteld dat het kindertehuis zit te springen om vrijwilligers en dat Saru me vaak heeft gevraagd of Travel Active ze alsjeblieft wil blijven steunen, desnoods zonder the greenlion.
Kevin kon alleen maar toegeven dat hij altijd alleen maar positieve en prettige verhalen heeft gehoord van de vrijwilligers die al die jaren in het kindertehuis zijn geweest en hij vindt het echt heel naar dat er niemand meer heen mag.
Ik begrijp ook zijn punt; hij werkt samen met the greenlion en kan natuurlijk niet achter hun rug om stiekem vrijwilligers naar het kindertehuis sturen.
Hij gaat wel proberen om met Rajesh iets te regelen, misschien kunnen vrijwilligers die voor langere tijd gaan en die er echt zelf om vragen toch naar het kindertehuis als project.
Ik hoop dat er op dit punt toch een oplossing kan komen, ik heb de noodzaak gezien in het kindertehuis en het belang van vrijwilligers daar.
Dit laat me niet los en ik denk dat ik toch nog contact ga opnemen met the greenlion op de één of andere manier.
Al met al een heel prettig gesprek: er is geluisterd, we hebben naar oplossingen gezocht en ik heb niet het gevoel dat er dingen worden goedgepraat.
Als laatste wil ik graag laten weten dat ik al die weken met een idee in mijn hoofd zit om iets aan het probleem te doen dat de baby`s geen luiers hebben in the childrenshome.
Naar mijn mening is dat de oorzaak van veel werk/ problemen daar: natte kleertjes, matrasjes en vloerbedekking, waardoor de didi`s zo ongeveer de hele dag aan het wassen en schrobben zijn.
Ik zag al gauw in dat wegwerpluiers geen optie zijn: met 24 baby`s heb je er al gauw zo`n 125 per dag nodig.
Dit is onbetaalbaar voor het kindertehuis en ook niet wenselijk in een land met zo`n groot afvalprobleem.
Ik wist van het bestaan af van wasbare luiers in het model van een pamper maar die kosten tussen de € 15,- en € 20,- per stuk...
Ook had ik eigenlijk geen idee hoe ik dit dan in Nepal moest krijgen, één doos versturen kost al bijna € 100,-
Gelukkig heb ik een "partner in crime" gevonden. Hij weet heel veel meer van projecten dan ik en kwam al direct met een paar rake vragen.
Waar worden deze luiers geproduceerd? Dat blijkt dus in China te zijn, een buurland van Nepal.
Waarom ga je iets kopen wat in China voor veel minder geld wordt gemaakt, dit naar Nederland halen en vervolgens terugsturen naar Nepal..... oeps.
We hebben nu een bestelling gedaan in China voor één pakket wasbare luiers (deze kosten in China dus maar € 6,- per stuk) en laten deze bezorgen bij het kindertehuis in Nepal.
Mij "compagnon" heeft deze bestelling gedoneerd en we zien dit als een proef, als het pakket niet aankomt is hij ongeveer € 50,- kwijt en weten we dat ons idee dus niet werkt en moeten we wat anders gaan bedenken.
Als het wel goed aankomt in Nepal gaan we de rest van de pakketten bestellen en naar Nepal laten versturen. Dit zou echt fantastisch zijn!
Alsnog heb ik dan een aardig bedrag nodig, maar het scheelt 70% van het bedrag.
Mocht iemand nog een bedrijf, club of andere organisatie kennen die een bedrag zouden willen doneren voor deze luiers, heel graag. En: elke euro is er één.
Bedankt!
Ingrid
-
28 Februari 2017 - 10:26
Alice Van Veen:
Dag Ingrid,
Fantastisch zoals je je hiervoor blijft inzetten.
Heel goed en wijs zoals je bezig bent geweest met de problemen die je signaleerde.
Ik ben ook heel benieuwd hoe het met de luiers zal gaan- hou me op de hoogte s.v.p. !
Weer een beetje gewend in Nederland- wat een raar weer, hè!
Veel goeds, groeten en liefs van Alice -
28 Februari 2017 - 17:59
Dirk Jan:
Ingrid als het lukt met de luiers uit China, krijg je wat van mijn zakgeld!!!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley