terugreis

Donderdagavond hebben de kinderen weer een mooie show laten zien als afscheidscadeau, vrijdagmiddag ben ik met Maddy vertrokken naar Kathmandu. Best even moeilijk zo`n afscheid, de didi`s waren verdrietig.
Ik heb wat kleding voor ze achtergelaten en ze blijven nu altijd aan me denken zeiden ze.
`s Middags kwam er al weer een nieuw babytje; 3 dagen oud....
De eerste weken vroegen ze in the childrenshome of ik nog weer een keer terug wil komen, nu vragen ze alleen nog maar wanneer ik weer terugkom, ze gaan er al helemaal van uit dat ik er gauw weer ben.
Het is lastig aan ze uit te leggen dat ik in hun ogen waarschijnlijk wel heel welvarend ben maar dat ik dat voor Nederlandse begrippen niet ben.
Gewoon een alleenstaande moeder die fulltime moet werken om de boel draaiende te houden en voorlopig echt geen geld heeft om weer te komen...
Terug in the greenhouse moest er weer afscheid worden genomen van degenen die naar huis gingen, van onze originele groep is er nu nog maar één over.
Maddy en ik gingen alvast naar Thamel om nog wat boodschappen te doen en haar was weg te brengen, we dingen blijkbaar al zo geroutineerd af als we een taxi willen dat de chauffeur vroeg waar we precies woonden in Kathmandu en waar we werkten.
Het is inderdaad al een gewoonte geworden en we draaien onze hand nergens meer voor om.
We hebben gegeten in Thamel en toen kwamen de anderen ook, ook de nieuwe groep van deze week: 10 Chinezen en twee Europeanen, allemaal tussen de 16 - 22 jaar oud.
Eigelijk hebben we daar helemaal niets mee en het maakt je ook wel duidelijk dat aan alles een eind komt en dat het voor ons gewoon klaar is hier.
Een paar meiden gaan nog hiken naar the Mount Everest basecamp en sluiten hun tijd hier af met een week childrenshome ipv terug te gaan naar the greenhouse (stiekem, omdat the green lion dit dus niet wil).
Zij hebben ook allemaal geld ingezameld en nu kunnen we behalve de droger ook een wasmachine kopen!
Fijn dat er nu toch vier vrijwilligers naar the childrenshome zijn gegaan en gelukkig ook wat geld hebben kunnen inzamelen.
Vanochtend was ik op de bovenste verdieping van the greenhouse om mijn vlucht te checken (beste wifi daar) en daar zag ik een bord staan met een verdeling van het bedrag wat ieder van ons heeft betaald voor deze maand(en), het is dus de bedoeling dat er 55% van mijn totaalbedrag naar the childrenshome gaat. Ik dacht dat dit 38% moest zijn maar het is dus nog meer.
Heel vreemd dat er dus maar zo`n 8% van het geld dat ik heb betaald door Rajesh (hoofd green lion Nepal) aan het kindertehuis is gegeven, het lijkt er op dat hij de rest dus zelf heeft gehouden...
Ook is er 5% van het totaalbedrag bedoelt voor de reiskosten die ik heb gemaakt door in de weekenden naar Kathmandu te komen maar ik heb dus alle keren zelf mijn vervoer moeten betalen wat ook neer komt op 40 euro.
Toen ik naar dit bord stond te kijken kwam ik in gesprek met een dame die daar ook was en zij begon mij allerlei vragen te stellen, zij blijkt dus aan het hoofd van de green lion organisatie te staan en is samen met een collega van haar in Nepal om de gang van zaken te controleren bij de Nepalese tak van deze organisatie.
Volgens haar is het de bedoeling dat elke groep aan het eind van de eerste (cultuur)week dit bord te zien krijgt zodat het je duidelijk wordt wat er met je geld wordt gedaan.
Ze was er al achter gekomen dat dit dus helemaal niet gebeurt in the greenhouse en dat dit bord alleen tevoorschijn wordt gehaald als er een controle is van hogerhand.
Zij en haar collega hadden verontrustende verhalen gehoord de afgelopen dagen en wilden graag met de vrijwilligers zelf praten omdat Rajesh dus niet eerlijk is en precies verteld wat deze inspectie wil horen.
Ze was erg geinteresseerd in mijn ervaringen en die heb ik nog net kunnen vertellen voordat Rajesh naar boven kwam om even poolshoogte te nemen.
Ze wilde ook van iedereen weten wat de naam is van de organisaties in ons thuisland en ik hoop dat er ook echt wat wordt gedaan met alle verhalen die ze hebben gehoord.
De meeste van ons zijn erg teleurgesteld of zelfs boos over de afdeling van the greenlion in Nepal: de hoge bedragen die Rajesh vraagt voor extra dingen, het feit dat hij dit altijd alleen contant wil hebben en dit wordt verstopt onder een matras, de projecten die dus helemaal geen gedeelte van het geld krijgen, dat hij het kindertehuisproject heeft gestopt, dat 7 à 8 personen naar het bouwproject gaan in de bergen met slechts één schep en een kapotte hamer, dat degenen die engelse les geven dit op privescholen moeten doen ipv op een algemene school, dat hij overal wel een antwoord op heeft en overduidelijk niet de waarheid verteld en dat hij met zijn gezin in the whitehouse woont (een paleis) en wij met zo`n 30 personen in the greenhouse met slechts één douche waar soms warm water uitkomt!
Hopelijk wordt dit goed uitgezocht want nu krijgt the green lion organisatie een slechte naam, terwijl het misschien alleen om de Nepalese afdeling gaat!

Voordat ik om 13.00 uur naar het vliegveld ben gegaan zijn we nog met z`n vijven naar the farmers market geweest om stokbrood, kaas en andere lekkere dingen te kopen en heerlijk in het zonnetje op te eten.
Terug in the greenhouse was het afscheid van onze kokkin Meena (het personeel in the greenhouse is trouwens echt geweldig, zij krijgen ook maar een mager loontje en slapen met z`n drietjes in één bed, of zelfs in een schuurtje in de tuin bij the whitehouse) onverwacht best wel heftig; ze moest huilen en dat had ik niet verwacht, net als bij de didi's van the childrenshome.
Misschien bouw je toch wel een hechtere band op als je wat ouder bent en ik kan me wel voorstellen dat je elkaar op een andere manier aanvoelt dan het geval is met al die jonge vrijwilligers die in een heel andere fase van hun leven zitten.

Na een goede vlucht zit ik nu al een paar uur op Doha airport.
Het is hier nu bijna 22.00 uur en mijn vlucht gaat morgenochtend om 7.10 uur pas.
Nu ik alles heb afgesloten en het tijd is om naar huis te gaan heb ik eigenlijk helemaal geen puf meer in dit rondhangen :-).

Deze maand is echt geweldig geweest maar ook heftig, de armoede in the childrenshome kwam wel even binnen. Ook doordat mij door de organisatie thuis was verteld dat dit programma was gestopt omdat Rajesh had aangegeven dat het zo goed ging dat hulp niet meer nodig is.
Ik denk dat er met behulp van iedereen thuis en vrienden in the greenhouse zoveel is gedoneerd dat we een behoorlijke druppel op de gloeiende plaat hebben kunnen zijn en ik hoop dat het kindertehuis weer één van de projecten wordt want hulp blijft in de toekomst nodig natuurlijk.
Het is ook een maand geweest van intense vriendschappen en daardoor ook vaak afscheid nemen, dit is voor de meeste van ons niet altijd makkelijk geweest.
We delen iets met elkaar wat misschien lastig is om te delen met onze vrienden en familie thuis.
We weten dat we thuis weer snel in de routine van alle dag zitten maar we hopen wel dat we met elkaar in contact kunnen blijven en dat moet met behulp van mail en whats app wel lukken.

Iedereen die mijn reisverslagen heeft gelezen, een donatie heeft gedaan of een reactie heeft geplaatst; heel erg bedankt hiervoor!!!

Ingrid/ Indira