drie dagen children`s home

Dat is even een omschakeling geweest... Voel me hier soms behoorlijk alleen, ik kan nog twee mensen van de groep bereiken de rest heeft helemaal geen wifi. We missen elkaar echt heel erg en dat na 10 dagen. Dit hadden we niet aan zien komen, we hebben elkaar blijkbaar heel erg nodig gehad. Dit weekend zien we elkaar gelukkig weer.
En nu de kindjes: iedereen is hier echt zo lief en aardig, de baby`s strekken hun handjes al uit als ik binnen kom.
Ik ben toch wel geschrokken van de erge armoede hier. Scholing staat hier boven aan omdat het bijna allemaal meisjes zijn en zij zijn nergens zonder een goede opleiding in Nepal.
Voor de rest blijft maar weinig geld over: er zijn 23 baby`s (sinds 10 jaar mag er niet meer worden geadopteerd vanuit Nepal en er komen daardoor dus steeds meer baby`s bij) en de meeste moeten een ledikantje delen...
Er is geen geld voor luiers, ze hebben alleen doeken om dus de heleboel is constant nat. De verzorgster zijn zo ongeveer de hele dag aan het wassen (ook met de hand met koud water natuurlijk). Ik probeer zoveel mogelijk te helpen op de babykamers om hun wat te ontzien.
Van een paar lieve vriendinnen en collega`s heb ik wat geld meegekregen voor dit tehuis. Thuis had ik al wat spullen gekocht om te knutselen en de rest heb ik meegenomen, nog zo`n 150,-.
Dat zijn we vanochtend gaan uitgeven: de twee dames van de leiding, een meisje van 14 en ik.
Deze dames zijn dus van de koopjes en aanbiedingen: we hebben uren geshopt.
Niet te geloven waar we allemaal mee thuis zijn gekomen: alle meisjes hebben nu een eigen kam en haarelastiekjes en de keuken is voorzien van allemaal nieuwe spullen.
Alles is uitgestald en ik moest er samen met de kinderen mee op te foto, om erg verlegen van te worden dus.
Maar namens alle kinderen hier heel erg bedankt.
Mocht iemand nog iets willen doneren, echt heel graag, het is hier zo nodig. (NL30RABO0347894380) elke euro is meegenomen, echt waar, maar als het niet gaat geeft dat natuurlijk niets.
Ik heb al beloofd mijn waterkoker die ik altijd mee op reis neem hier achter te laten, ik wilde toch al een kleinere.
Ze willen graag op elke babykamer een waterkoker voor de flessen melk, nu wordt er gesleept met pannen heet water.
De kinderen lopen en liggen in lompen en kapotte kleertjes maar ze zijn zo schattig en lief.
De oudere meiden zijn zo slim en leergierig.
Ze willen alles van me weten en zitten gewoon heerlijk in mijn haar te prutsen om mijn uitgroei te bekijken :-)
De internetverbinding is hier dramatisch dus de foto`s probeer ik volgende keer er bij te zetten, ik ben nu het kantoortje ingedoken voor een beetje verbinding.
De verzorgsters zijn trouwens ook allemaal alleenstaande moeders; door hier te werken hebben ze een dak boven hun hoofd, eten en goede scholing voor hun eigen kinderen die hier ook wonen.